Over mij
Hallo, ik ben Chantal Ton. Geboren in Indonesië en opgegroeid in Brabant.
Daar heb ik de koksopleiding aan de RooiPannen in Tilburg gedaan. Waarna ik een aantal jaren als kok in diverse restaurants heb gewerkt. Ik kwam erachter dat de keukencultuur niks voor mij was.
Ik ben toen de opleiding Sociaal Cultureel Werk gaan doen in Eindhoven. Als begeleider en als activiteitenbegeleider heb ik in de psychiatrie gewerkt en later bij een bewindvoerderskantoor. Ik begon steeds meer in mijn vrije tijd te bakken. De liefde voor eten bereiden en het bakken kwam weer terug. Dus ging ik op zoek naar een baan en werkomgeving die bij me paste. Ik ging werken in de keuken van het Parkpaviljoen in Beek en Donk . Hier heb ik hele fijne jaren gehad en ik ontdekte dat ik het maken van High Tea’s en dan vooral het zoete gedeelte erg leuk vond om te doen. Ik bakte thuis wat af. Ik begon taarten te maken voor vrienden en familie.
Nadat mijn man en ik besloten om naar Veenhuizen in Drenthe te verhuizen bedacht ik dat het misschien wel mogelijk was om van mijn hobby mijn werk te maken. Ik trok de stoute schoenen aan en ging op wat lokale marktjes staan om te kijken hoe mijn producten ontvangen werden. Hier kreeg ik weer goede reacties en zelfs ook leuke bestellingen.
Maar ik wilde het liefst met regelmaat gaan bakken. Op een mooie zondagmiddag in september zat ik op het terras bij Koffielust in Veenhuizen. Dit was een ideale plek om mijn baksels te gaan verkopen. Ik liep naar binnen en vroeg of zij hun taarten zelf maakten en of ze misschien interesse hadden in mijn taarten en baksels. We raakten in een leuk gesprek en een week later stapte ik Koffielust weer binnen gewapend met schuimtaart en rocky road. Miss Baksel als bedrijf werd een feit en werk ik vanuit mijn eigen keuken thuis. Ondertussen werk ik met verschillende bedrijven in Veenhuizen samen en werk ik 1 dag in de week in de keuken van Cafe Langelo.
Zo zie je maar weer...
“If you have a dream you have the responsibility to yourself to make it come true.....
Because if you don't your're just a dreamer”
(Marco Pierre White)
